اثربخشی آموزش رفتاری مادران بر مشکلات هیجانی و رفتاری کودکان پیش دبستانی محروم از پدر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش رفتاری والدین بر مشکلات هیجانی و رفتاری کودکان پیش دبستانی محروم از پدر، با استفاده از روش آزمایشی بود. روش نمونه گیری، تصادفی ساده بود، به این شکل که از مادرانی که در سال 1389 به انجمن مددکاری امام زمان(عج) مراجعه کرده بودند و دارای کودکان 4 تا 6 ساله بودند، خواسته شد تا به پرسشنامه توانایی و مشکلات (فرم والدین) پاسخ دهند. 18 نفر از کودکان که براساس نمره کل پرسشنامه، بیشترین مشکلات هیجانی و رفتاری را دارا بودند، به عنوان نمونه ی مقدماتی به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه تقسیم شدند. 9 نفر از مادران کودکان داغدیده پیش دبستانی، به عنوان گروه آزمایش، با 9 نفر از مادران کودکان داغدیده ی پیش دبستانی به عموان گروه گواه در لیست انتظار مقایسه شدند. سپس افراد گروه آزمایش، مداخلات درمانی را در 8 جلسه (90 تا 120 دقیقه ای) به صورت گروهی دریافت کردند و گروه کنترل، مداخله ای دریافت نکرد. در پایان جلسات از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد و بعد از 3 ماه، پیگیری به عمل آمد. به دلیل کنترل متغیرهای مداخله گر علاوه بر استفاده از آمار توصیفی از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج پژوهش، بیانگر آن بود که آموزش رفتاری والدین، میزان مشکلات هیجانی و رفتاری کودکان پیش دبستانی محروم از پدر را در هر دو مرحله پس آزمون و پیگیری، بطور معناداری کاهش داد (01 /0p<). همچنین این نتیجه در مورد همه زیر مقیاس های مشکلات هیجانی و رفتاری (مشکلات هیجانی در پس آزمون، سلوک، بیش فعالی، مشکل با همسالان) به استثنای زیر مقیاس مشکلات هیجانی در مرحله پیگیری، صادق بود.